Καρωτιδική Νόσος
Πρόβλημα στα κύρια αγγεία που αιματώνουν την κεφαλή.
Λίγα λόγια για την ασθένεια
Οι καρωτίδες αποτελούν τα κύρια αγγεία που αιματώνουν την κεφαλή, συνδυαστικά με τις σπονδυλικές αρτηρίες. Χωρίζονται σε δεξιά και αριστερή κοινή καρωτίδα ανάλογα με την αντίστοιχη πλευρά του τραχήλου και διχάζονται στις έσω και έξω καρωτίδες. Οι έσω καρωτίδες αιματώνουν τον εγκέφαλο, ενώ οι έξω καρωτίδες αιματώνουν το πρόσωπο και τις παρειές.
Όταν η παροχή αίματος προς τον εγκέφαλο μειώνεται λόγω στένωσης ή και απόφραξης στη μία ή και στις δύο έσω καρωτίδες τότε αυξάνεται και μαθηματικά η πιθανότητα εμφάνισης ισχαιμικού Α.Ε.Ε (αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου).
Συμπτώματα εγκεφαλικού επεισοδίου
Ανάλογα με τη βαρύτητα και τη διάρκεια του επεισοδίου τα συμπτώματα μπορεί να είναι προσωρινά ή και μόνιμα περιλαμβάνοντας:
- Δυσαρθία
- Απώλεια μνήμης
- Απώλεια όρασης/ θολερή όραση/ αμαύρωση
- Πτώση γωνίας στόματος
- Απώλεια μυϊκής ισχύς
- Μούδιασμα άκρου
- Πάρεση ή και παράλυση
Αιτίες
Η στένωση στον αυλό του αγγείου οφείλεται στην ύπαρξη αθηρωματικής πλάκας, ενώ οι σημαντικότεροι παράγοντες που συμβάλουν στη δημιουργία της είναι:
- Σακχαρώδης Διαβήτης
- Αρτηριακή υπέρταση
- Κάπνισμα
- Δυσλιπιδαιμία
- Κληρονομικότητα
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί ότι η παρουσία ισχαιμικού Α.Ε.Ε μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες, όπως κολπική μαρμαρυγή, μύξωμα στον αρ. κόλπο της καρδιάς, ύπαρξη θρομβοφιλίας, αγγειίτιδα ή και μετά από τραυματισμό – χτύπημα στην περιοχή του τραχήλου. Επίσης σε μεγάλο ποσοστό που μπορεί να αγγίξει το 25% δεν ανευρίσκεται πάντα σαφής αιτία.
Διάγνωση
Η διάγνωση σε ασυμπτωματικούς ασθενείς γίνεται συνήθως τυχαία στο συνήθη έλεγχο ρουτίνας και γίνεται με triplex καρωτίδων και σπονδυλικών αρτηριών. Εν συνεχεία, κι αναλόγως των ευρυμάτων ακολουθούν αξονική ή μαγνητική αγγειογραφεία (CTA/MRA), όπως και η κλασσική αγγειογραφεία (DSA).
Θεραπεία
Eνδαρτηρεκτομή καρωτίδας και τοποθέτηση εμβαλώματος
Η θεραπεία ξεκινάει συνήθως συντηρητικά με τη χορήγηση αντιαιμοπεταλιακών (ασπιρίνης, κλοπιδογρέλης), ηπαρίνης και στατίνης όταν η στένωση είναι πάνω από 50%, ενώ όταν η στένωση είναι από 60 -99%, σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες, οι ασθενείς δύναται να αντιμετωπιστούν χειρουργικά. Η χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται με δύο τρόπους, είτε με το κλασικό τρόπο – ανοικτή αντιμετώπιση (ενδαρτηρεκτομή καρωτίδας και τοποθέτηση εμβαλώματος) ο οποίος και υπερτερεί, είτε ενδαγγειακά με τοποθέτηση stent.
Κάθε ασθενής πάντως πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία του, το προσδόκιμο επιβίωσης, το φύλο (οι άνδρες είναι πιο επιρρεπείς σε Α.Ε.Ε), αν είναι συμπτωματικός ή όχι και ανάλογα με τις συνοδές παθήσεις του, ώστε να επιλέγεται η καλύτερη θεραπεία για εκείνον!!
